ΒΛΑΧΟΥ ΜΕΛΙΝΑ, ΜΠΑΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ 

(Α)ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ

  Όταν επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά το οικόπεδο, παρατηρήσαμε το μεγάλο αριθμό των δέντρων. Γι' αυτό το λόγο, αρχική μας ιδέα ήταν να φτιάξουμε ένα σπίτι το οποίο να χάνεται στο δάσος. Η συγκεκριμένη κατοικία προορίζεται για μια τριμελής οικογένεια οικολόγων για την άνοιξη και το καλοκαίρι. Η τοποθέτηση της κατοικίας έγινε στο συγκεκριμένο σημείο του οικοπέδου για τον εξής λόγο: Η κίνηση που κάνει κάποιος περπατώντας στο οικόπεδο είναι παρόμοια με ένα Γ, είναι δηλαδή σχετικά απλή. Εμείς, λοιπόν, σε αντίθεση με την απλότητα αυτής, δημιουργήσαμε μια νέα κίνηση το επίκεντρο της οποίας είναι πιο σύνθετο. Ταυτόχρονα, οι θέσεις των δέντρων μέσα στο οικόπεδο διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην τοποθέτηση, καθώς αυτά κατεύθυναν τις θέσεις των όγκων της κατοικίας.

  Γενικά, θέλαμε να συνδέσουμε ένα γεωμετρικό και ένα γλυπτικό αντικείμενο. Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, να μην είναι ξένο το γλυπτικό μέρος της κατοικίας, τόσο στην περιοχή όσο και στο οικόπεδο, είναι να αποτελεί τον φέροντα οργανισμό του. Η πρώτη ιδέα πρόκειται για ένα χυτό αντικείμενο. Αυτό στην αρχή αποτελεί τον διάδρομο, ο οποίος σε οδηγεί στην κατοικία, στη συνέχεια ένα μέρος του τοίχου και τελικά καταλήγει να είναι η οροφή της. Η κοινή αυτή οροφή συνδέει και ταυτόχρονα διαχωρίζει όλες τις λειτουργίες που βρίσκονται κάτω από αυτήν. Στη συνέχεια εξελίσσεται μορφικά και αφαιρείται το γλυπτικό κομμάτι, έτσι προκύπτει ένα γεωμετρικό αντικείμενο με τριγωνικές επιφάνειες. Με αυτό τον τρόπο δίνεται βάση στην οροφή αφού τα τρίγωνα μπορούν να θεαθούν από το εσωτερικό του κτιρίου. Στην τελική εξέλιξη αυτού του γλυπτού αφαιρείται το μορφικό στοιχείο της ιδέας και παραμένει ο στόχος (δηλαδή η κίνηση), ο οποίος και διαχωρίζεται με διαφορετικό υλικό. Πρόκειται για μια διαγράμμιση της κίνησης μέσα στο χώρο στην οροφή της κατοικίας με τη διαφοροποίησή της με ξύλινη επένδυση.

Κάτω από αυτή την «κοινή οροφή» οι λειτουργίες διαχωρίστηκαν με κάποιες βασικές παραμέτρους. Αρχικά, έγινε μια αναδιάταξη του εδάφους καθώς αυτό ανυψώθηκε έτσι ώστε να διαμορφωθούν νέα επίπεδα με βάση τα οποία διαφοροποιούνται στον τα δωμάτια-όγκοι, στον κατακόρυφο άξονα. Ασχοληθήκαμε, δηλαδή, με τις χωρικές διακυμάνσεις. Δεύτερον, οι διάδρομοι αποτελούν το συνδετικό κρίκο της κατοικίας και της φύσης. Δίνοντας έμφαση στην κίνηση, όπως προχωράει ο κάτοικος, από τη μια λειτουργία στην άλλη περνάει μέσα από τις διάφορες φάσης της ημέρας και του γύρω περιβάλλοντος, μέσα από τη διαφάνεια των διαδρόμων. Σε συνέχεια αυτού, δημιουργήσαμε ένα παιχνίδι μεταξύ διαφάνειας και πληρότητας. Πιο συγκεκριμένα, από ένα πλήρες όγκο μέσα από μια διαφάνεια περνάμε σε έναν άλλο πλήρες όγκο και όλα αυτά μέσα στα πλαίσια της φύσης. Τέλος, προστέθηκαν τα ξύλινα κουφώματα διαμήκος των παραθύρων σε διαφορετικές αποστάσεις, με βάση το μοτίβο πλήρες-κενού, που προαναφέρθηκε, ώστε να υπάρξουν διαβαθμίσεις του φωτός· και το φως από μόνο του να δημιουργεί ένα παιχνίδι που κάνει εμφανή τη παρέμβαση της φύσης στο εσωτερικό της κατοικίας.

  Γενικά, τόσο για τη μορφή της κατοικίας όσο και για τα ανοίγματα λήφθηκαν υπόψη πέρα από τη λειτουργικότητα αυτής, οι ήχοι, το φως, ο προσανατολισμός και η θέα. Πιο συγκεκριμένα, η κουζίνα τοποθετήθηκε δίπλα στη θέση στάθμευσης του αυτοκινήτου προκειμένου να παρέχεται η άμεση πρόσβαση, η θέση των υπνοδωματίων τους παρέχει θέα και απομόνωση, το καθιστικό έχει άμεση επαφή με τη φύση αλλά και τη θέα τόσο στον κήπο όσο και στη θάλασσα. Δεδομένων όλων αυτών κατέληξε να έχει εξασφαλισθεί η ιδιωτικότητα των χώρων χωρίς τη διακοπή της κίνησης και γι' αυτούς τους λόγους δεν υπάρχουν πόρτες στο εσωτερικό της κατοικίας. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει περιορισμένο σταθερό άνοιγμα στους τοίχους που αποτελούν και τις απολήξεις των διαδρόμων, αντίστοιχο του ανοίγματος πόρτας, προκειμένου να αποφεύγεται η οπτική επαφή από το εξωτερικό των δωματίων. Την τελική εξέλιξη της αρχικής ιδέας του γλυπτού συμπληρώνει η προσθήκη της εισόδου, η οποία αποτελεί και τον προθάλαμο αυτής της ιδέας.